"Klara i słońce" to pierwsza powieść napisana przez Kazuo Ishiguro po otrzymaniu przez niego Literackiej Nagrody Nobla. Jest to futurystyczny obraz świata, widziany oczami syntetycznej istoty.
Tytułowa Klara jest Sztuczną Przyjaciółką, zakupioną dla Josie przez jej Matkę. Nie jest najnowocześniejszym modelem ale za to odznacza się niezwykłymi zdolnościami poznawczymi i wysoką empatią. Jej zadaniem jest jak najlepsze dbanie o dobro dziecka, dla którego została zakupiona. Gdy okazuje się, że Josie jest nieuleczalnie chora, Klara postanawia przekroczyć swoje możliwości, by odmienić los dziewczynki.
Futurystyczny świat będący tłem tej powieści poznajemy oczami samej Klary, z jej nieco naiwnej, dziecięcej perspektywy, a jednak im bardziej zagłębiamy się w lekturę tym wyraźniejsza staje się przepaść między wrażliwą sztuczną inteligencją a zagubieniem istoty ludzkiej w odwiecznym pędzie do sukcesu i materialnego zaspokojenia.
"Klara i słońce" to historia bardzo kameralna, a zarazem pełna tajemnic i porażająco smutna. Rozbrajająca wiara Klary w dobroć Słońca, jej brak wyrachowania sprawia, że ludzcy bohaterowie wydają się być przy niej zimni i okrutni, choć tak na prawdę przeżywają po prostu swoje cierpienia i próbują dostosować się do wciąż zmieniającego się świata.
Autor opisuje szczegóły w nieco odmienny choć bardzo przemyślany sposób. W powieści nie brakuje rozważań na temat roli sztucznej inteligencji w
społeczeństwie, tego czy istnieje dusza i czym ona jest. Dla samej Klary ludzka miłość, krucha i chwiejna jest na tyle fascynująca, że to w niej właśnie doszukuje się różnicy między nią a człowiekiem.
"Klara i słońce" na pewno nie zawiedzie czytelników lubiących literackie wyzwania oraz historie skłaniającą do rozważań. Jeśli nie znaliście wcześniej twórczości Kazuo Ishiguro, to może być niezły wybór na pierwszy kontakt z pisarzem.
